مقایسه مدلهای EPMوCSY در محاسبه فرسایش و رسوب دهی مناطق خشک و نیمه خشک:حوضه آبریز شیرین دره، شهرستان بجنورد، استان خراسان شمالی، ایران

درمیان فرایندهای تخریب زمین، فرسایش خاک مهمترین تهدید برای منابع آب و خاک در مناطق خشک و نیمه خشک به حساب می آید. این تحقیق در حوضه آبریز شیرین دره، منطقه ای نیمه خشک در شمال شرقی ایران، برای ارزیابی روش پتانسیل فرسایش(EPM)  و روش هیدروفیزیکی (CSY)در تولید نقشه های پتانسیل فرسایش و بار رسوب با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) انجام شد. داده هایی که در این تحقیق استفاده شد، از نقشه های توپوگرافی، عکس های لندست  ETM+ عکسهای هوایی و داده های هواشناسی بدست آمده است. سنجش فرسایش در روش پتانسیل فرسایش و هیدروفیزیکی از طریق فاکتورهای طبقه بندی شده انجام شد. در انتها مشخص شد بیشتر مناطق دارای پتانسیل فرسایش زیاد و بسیار زیاد دارای سازنده های زمین شناسی، مثل: سرچشمه  (Ksn) سنگانه (Ksr)و رسوبات کواترنری(Q)هستند. همچنین، نتایج نشان داد که بیشتر بار رسوب حوضه آبریز شیرین دره مربوط به بخش شرقی است.   پیشنهاد میشود که عملیات آبخیزداری و حفاظت خاک در مناطق شرقی حوضه آبریز شیرین دره اجرا گردد.